تربت/ یدالله شهریاری
دوشنبه, ۱۲ مهر ۱۳۹۵، ۰۳:۰۳ ب.ظ
تربتت خاکستر بی مایه را زر می کند
سنگ اسود را مثال در و گوهر می کند
"حال ما خوب است ؛ اما پنج وعده در صلاهحال ما را سجده بر خاک تو بهتر می کند"
ای بنازم تربتت را ، که فقط یک دانه اشکل جامهری مسجد را معطر می کند
ذره ای تربت به کام طفل ، آغاز حیاتروزی اش را تا دم مرگش مقرر می کند
اندکی از آن به کام یک مریض رو به موتبهتر از کل اطبا ، کار محشر می کند
در میان قبر یک مقدار خاک مدفنتچهره ی خاموش میّت را منور می کند
مستی از پابوس برمی گردد و بعد از سفرتربتت را هدیه بر یک مست دیگر می کند
مست آن خاک جنون خیزم که در روز دهمیک غلام رو سیه را شمس انور می کند
خاک پای تو کجا ! عاشق خودش را از ادبخاک پای شوذب و نعمان و جعفر می کند
خاک صحنت دست هرکس می رسد بی اختیاررو به قبله با سلامی دیده را تر می کند
با نظر بر تربت اعلی مال کربلابی هوا عاشق هوای شاه بی سر می کند
